9 Mayıs 2010 Pazar

Erozyon

Ruhum erozyonda. İçimde birşeyler aşınıyor. İçimdeki çocukla beraber arka bahçemdeki çiçeklerim hep soldu, öldü ağaçlarım.
Her tarafı topluyorum köşe bucak ama toplayamıyorum ruhumun dağınıklığını. Mozart'ın çocuksu melodilerinden Bach'ın hüzünlü notalarına geçiyor içimdeki müzik. Biliyorum yakında hiç ses kalmayacak, yükselmeyecek ruhumdan hiç bir nota ve bir çığlık kalacak sadece yüreğimden gelen kimselerin duymadığı.

Dışarda güneş var ama ısıtmıyor yüreğimi. Gözyaşlarım akıyor yüreğime,sırılsıklam.
Kelimeler, cümleler üşüşüyor beynime. Darmadağın, toplanmıyorlar. Biliyorum geçecek, herşey gibi bu da geçecek ama ince bir sızı bırakarak...

1 yorum:

stuven dedi ki...

en kısa zamanda yüreğini ısıtacak biri olması dileğiyle:)